ΣΗΜΕΙΩΜΑ
 

Μας ενδιαφέρει στην εποχή μας ο άνθρωπος να είναι μοχλός της Ιστορίας και θεμέλιο ζωής
και όχι η τεχνολογική εξέλιξη, που άλλαξε τις ισορροπίες στις κοινωνίες. Ο άνθρωπος μπορεί
να ήταν μοχλός της τεχνολογικής εξέλιξης, όμως ο ίδιος αφοπλίστηκε
και γι’ αυτό έχει γίνει έντονα αισθητό το πένθιμο χάσμα ανάμεσα στην τεχνική πρόοδο
και στον άνθρωπο που περνάει στο περιθώριο.
 

Ο άνθρωπος όμως είναι καταδικασμένος να προοδεύει και γι’ αυτό η στροφή προς την κοινωνική οικονομία
προβάλλει τώρα ως αναγκαιότητα περισσότερο από ποτέ άλλοτε. Στην καρδιά της οικονομικής κρίσης
η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, δεν πρόκειται να ανακάμψει, εάν δεν αξιοποιήσει τους
νέους θεσμούς της συνεργατικής οικονομίας. Έχει παρατηρηθεί πως η κλασική οικονομική
αντίληψη για τη θεραπεία της κρίσης είναι σε πλήρη αδυναμία και δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει
τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος που γιγαντώνεται. Αλλά το βασικό
πρόβλημα για τους πολίτες είναι η αλματωδώς αυξανόμενη ανεργία που πλήττει όχι
μονάχα τη νεολαία αλλά όλες τις ηλικιακές πληθυσμιακές ομάδες.